Maurice Pialat
Tegenwoordig is Maurice Pialat een onderwerp dat grote relevantie heeft gekregen in verschillende sectoren van de samenleving. De impact ervan kan onder meer worden waargenomen op persoonlijk, economisch, politiek, cultureel en technologisch gebied. Maurice Pialat heeft de aandacht getrokken van experts en wetenschappers, maar ook van individuen die de invloed ervan op het dagelijks leven beter willen begrijpen. Door de geschiedenis heen heeft Maurice Pialat veranderingen en transformaties meegemaakt die aanleiding hebben gegeven tot debatten en reflecties over de betekenis en reikwijdte ervan. In dit artikel zullen we de impact van Maurice Pialat op de hedendaagse samenleving onderzoeken en de implicaties ervan op verschillende gebieden analyseren.
Maurice Pialat (Cunlhat, 21 augustus 1925 – Parijs, 11 januari 2003) was een Frans filmregisseur en scenarist.
Pialat voltooide opleidingen aan de École des Arts Decoratifs en de École des Beaux Arts in Parijs. In 1951 begon hij met het maken van amateurfilms. Naast het regisseren voor het witte doek, theater en televisie, was hij ook acteur, schilder en documentairemaker.
Voor zijn films, veelal geschoten in cinéma-vérité stijl, werd hij meerdere malen onderscheiden. Zo won zijn debuutfilm uit 1969, L'Enfance Nue, een Prix Jean Vigo. À nos amours (1983) kreeg een César voor Beste film, en Sous le soleil de Satan ontving in 1987 de Gouden Palm. Hij regisseerde zelf de film Nous ne vieillirons pas ensemble (1972), de verfilming van zijn grotendeels autobiografische roman.
Maurice Pialat overleed op 77-jarige leeftijd in Parijs aan de gevolgen van nierfalen.
Filmografie
Regie - speelfilms
- Le Garçu (1995)
- Van Gogh (1991)
- Sous le soleil de Satan (1987)
- Police (1985)
- À nos amours (1983)
- Loulou (1980)
- Passe ton bac d'abord (1979)
- La Gueule ouverte (1974)
- Nous ne vieillirons pas ensemble (1972)
- Village d'enfants (1969)
- L'Enfance Nue (1968)
Externe link
- (en)
Maurice Pialat in de Internet Movie Database
