Megan Guarnier

In de wereld van vandaag is Megan Guarnier een onderwerp van groot belang en relevantie geworden. Met zijn impact op verschillende gebieden van het dagelijks leven heeft Megan Guarnier zichzelf gepositioneerd als een centraal punt voor discussie en debat. Zowel op persoonlijk als op professioneel vlak valt de invloed van Megan Guarnier niet te ontkennen, waardoor een constante belangstelling ontstaat voor het begrijpen van de implicaties en gevolgen ervan. Door de geschiedenis heen is Megan Guarnier het onderwerp geweest van studie en analyse, waarbij het evolueerde en zich aanpaste aan de veranderende realiteit en behoeften van de moderne wereld. In dit artikel zullen we de vele facetten van Megan Guarnier en de impact ervan op de hedendaagse samenleving verkennen, en een alomvattende visie bieden die ons in staat stelt het belang en de relevantie ervan in de hedendaagse wereld te begrijpen.

Megan Guarnier
Guarnier in 2018.
Guarnier in 2018.
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 4 mei 1985
Geboorteplaats Glens Falls, Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Lengte 163 cm
Gewicht 54,5 kg
Sportieve informatie
Huidige ploeg gestopt na 2019
Ploegen
2010-2012
2013
2014-2018
2019 		Team TIBCO
Rabo-Liv
Boels Dolmans
Team TIBCO-SVB
Beste prestaties
Gent-Wevelgem 11e (2016)
Ronde van Vlaanderen 4e (2016)
Luik-Bastenaken-Luik 8e (2018)
Ronde van Italië 1e (2016)
3 etappezeges
WK op de weg 3e (2015)
Overige
Zeges:  
Strade Bianche 2015
Medailles
Wereldkampioenschappen
Zilver Bergen 2017 Ploegentijdrit
Brons Richmond 2015 Wegwedstrijd
Officiële website
Portaal  Portaalicoon   Wielersport

Megan Guarnier (Glens Falls, 4 mei 1985) is een Amerikaanse voormalige wielrenster.

Biografie

Guarnier in 2012 bij Team TIBCO.

Guarnier begon haar professionele loopbaan in 2010 bij de Amerikaanse ploeg Team TIBCO. Namens deze ploeg won ze in 2011 het eindklassement van de Giro di Toscana. Een jaar later werd ze voor de eerste keer Amerikaans kampioene op de weg. In 2013 fietste ze bij Rabo-Liv en vanaf 2014 bij de (eveneens Nederlandse) ploeg Boels Dolmans. In dat jaar won ze zilver en brons op de Pan-Amerikaanse kampioenschappen resp. op de weg en in de tijdrit.

2015

Guarnier in 2015 bij Boels Dolmans.

Guarnier won in 2015 de eerste editie van de Strade Bianche voor vrouwen en werd derde in de Waalse Pijl. Ook won ze de eerste etappe en het eindklassement in de Ronde van Noorwegen. In de Giro Rosa won ze de tweede etappe en het puntenklassement en werd derde in het algemeen klassement achter Anna van der Breggen.

2016

In 2016 won ze de punten- en eindklassementen in zowel de Giro Rosa als de Ronde van Californië. Ook won ze de World Tourwedstrijd Philadelphia Cycling Classic, waardoor ze de eerste winnares werd van de Women's World Tour. Eén maand na de Giro werd Guarnier namens de Verenigde Staten 11e in de wegrit op de Olympische Zomerspelen 2016 in Rio de Janeiro, op ruim één minuut achter winnares Van der Breggen.

2017

In het openingsweekend van 2017, in de Omloop van het Hageland kwam Guarnier zwaar ten val en liep daarbij een hersenschudding op. Eén week later stond ze wel aan de start van de eerste World-Tourkoers, de Strade Bianche, maar moest vroegtijdig opgeven. Hierna nam ze zes weken rust en maakte haar comeback in de heringevoerde Amstel Gold Race. Eén maand later, op 11 mei, boekte ze in eigen land haar eerste seizoenszege in de Ronde van Californië.[1] In juli won ze met haar ploeg de openingsploegentijdrit van de Giro Rosa en zelf won ze ook de slotrit. Beide rondes werden gewonnen door haar ploeggenote Anna van der Breggen. Op 20 augustus won ze de slotrit van de Ronde van Noorwegen. Op het wereldkampioenschap in Bergen won ze met Boels Dolmans zilver in de ploegentijdrit, maar in de wegrit kwam ze hard ten val en brak daarbij haar kaak.[2]

2018

Guarnier in 2018 tijdens het WK op de weg in Innsbruck.

Guarnier maakte haar comeback in de Strade Bianche, waar ze als twaalfde finishte. In de Ronde van Vlaanderen werd ze tiende, in de Waalse Pijl stond ze voor de derde keer op het podium en in Luik-Bastenaken-Luik eindigde ze als achtste. Alle vier de wedstrijden werden gewonnen door haar ploeggenote Anna van der Breggen. Op 4 mei won ze de slotrit en daarmee het eindklassement van de Ronde van Yorkshire. Na het WK in Innsbruck (waar ze als 16e eindigde, wederom achter Van der Breggen) hing ze aanvankelijk haar fiets aan de wilgen.[3] In december maakte ze echter bekend alsnog door te gaan en wel bij Team Tibco, waar ze in 2010 haar carrière begon.[4]

Belangrijkste overwinningen

2011
Eindklassement Giro della Toscana
2012
Amerikaans kampioenschap op de weg
2014
Zilver Pan-Amerikaans kampioenschap op de weg
Brons Pan-Amerikaans kampioenschap tijdrijden
2015
Amerikaans kampioene op de weg
Brons WK op de weg in Richmond
Puntenklassement Giro Rosa
2e etappe
Eindklassement Ladies Tour of Norway
1e etappe
Strade Bianche
1e etappe Tour of New Zealand (TTT)
1e etappe Emakumeen Bira
2016
Eindklassement Women's World Tour
Amerikaans kampioene op de weg
Eindklassement Giro Rosa (WWT)
Puntenklassement Giro Rosa
Eindklassement Tour of California (WWT)
Puntenklassement
1e etappe
Philadelphia Cycling Classic (WWT)
Emakumeen Saria
4e etappe Emakumeen Bira
2017
1e etappe Tour of California (WWT)
1e (TTT) en 10e etappe Giro Rosa (WWT)
3e etappe Ronde van Noorwegen (WWT)
Zilver WK Ploegentijdrit in Bergen
2018
Eind- en bergklassement Ronde van Yorkshire
2e etappe Ronde van Yorkshire

Klassiekers en WK's

Jaar Gent-Wevelgem Ronde van Vlaanderen Amstel Gold Race Luik-Bast.‑Luik Ronde van Drenthe Waalse Pijl WK op de weg
2010 opgave
2011 26e 28e
2012 21e 23e 7e 33e
2013 18e 41e 24e 14e
2014 8e 43e 17e 47e
2015 11e opgave Brons ↑ Brons ↑
2016 11e 4e 35e Brons ↑ 27e
2017 42e 12e 27e opgave
2018 22e 10e 37e 8e Brons ↑ 16e
Zie de categorie Megan Guarnier van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.