Tegenwoordig is Ronde van Italië voor vrouwen een onderwerp dat grote belangstelling en debat in de samenleving genereert. Al tientallen jaren is Ronde van Italië voor vrouwen een constant onderwerp van gesprek, dat de aandacht trekt van mensen van alle leeftijden en interesses. Of het nu vanwege de impact ervan op ons dagelijks leven, in de politiek, in de wetenschap of in de populaire cultuur is, Ronde van Italië voor vrouwen is erin geslaagd zichzelf te positioneren als een relevant element in het leven van mensen. In dit artikel zullen we verschillende aspecten van Ronde van Italië voor vrouwen onderzoeken, van de geschiedenis tot de impact ervan op de wereld van vandaag, om het belang ervan en de rol die het speelt in ons leven te begrijpen.
![]() | ||||
---|---|---|---|---|
Lokale naam | Giro Donne (1988-2012) Giro Rosa (2013-2020) Giro d'Italia Internazionale Femminile (2021) Giro Donne (2022-2023) Giro d'Italia Women (2024-) | |||
Regio | Italië | |||
Periode | juli | |||
Organisator | RCS Sport[1] | |||
Classificatie | ||||
Discipline | Weg | |||
Internationale kalender | UCI Women's World Tour | |||
Categorie | 2.Pro | |||
Geschiedenis | ||||
Eerste editie | 1988 | |||
Aantal edities | 35 (2024) | |||
Eerste winnaar | ![]() | |||
Laatste winnaar | ![]() | |||
Laatste Ned. winnaar | Annemiek van Vleuten (2023) | |||
Meeste zeges | ![]() | |||
|
De Ronde van Italië voor vrouwen, Italiaans: Giro d'Italia Internazionale Femminile of kortweg Giro Donne, van 2013-2020 Giro Rosa) is een grote ronde in het wegwielrennen. De wedstrijd staat sinds 1988 op de kalender en kent per editie een sterk wisselend aantal etappes.
In de jaren 90 duurde de ronde vaak twaalf dagen en werd in de periode 1995–1998 vier keer op rij gewonnen door Fabiana Luperini die in 2008 nog een vijfde zege toevoegde. In de eerste jaren van de 21e eeuw bestond de Giro Donne meestal uit een proloog en negen etappes. In 2011 schreef Marianne Vos de ronde als eerste Nederlandse op haar naam, waarbij ze vijf van de tien etappes wist te winnen. De Britse favoriete Emma Pooley werd tweede. In 2012 won Vos de ronde opnieuw en wederom werd Pooley tweede. De derde keer dat Vos won, in 2014, domineerde haar ploeg Rabo-Liv de ronde: ze wonnen zes van de tien etappes, wonnen het jongeren- en puntenklassement en naast Vos op het podium stonden haar ploeggenotes Pauline Ferrand-Prévot en Anna van der Breggen. Deze laatste won een jaar later de Giro Rosa 2015, net als in 2017.
In december 2012 werd bekend dat organisator Epinike zich na drie jaar terugtrok.[2] In april 2013 werd evenwel een hertekende en tot acht ritten ingekorte ronde aangekondigd die in juli werd verreden onder de nieuwe naam Giro Rosa. Vanaf 2014 duurt de Giro weer tien dagen (proloog of ploegentijdrit en negen etappes), uitzondering was 2020 met negen etappes. Na wederom een organisatie wissel werd de ronde in 2021 verreden als de Giro d'Italia Internazionale Femminile en in 2022 kortweg als de Giro Donne.
Overwinningen | Renster | Jaren |
---|---|---|
5 | ![]() |
1995, 1996, 1997, 1998, 2008 |
4 | ![]() |
2015, 2017, 2020, 2021 |
![]() |
2018, 2019, 2022, 2023 | |
3 | ![]() |
2001, 2003, 2005 |
![]() |
2011, 2012, 2014 | |
2 | ![]() |
1999, 2000 |
![]() |
2006, 2007 | |
![]() |
2010, 2013 |
Overwinningen | Land |
---|---|
11 | ![]() |
9 | ![]() |
3 | ![]() ![]() |
2 | ![]() ![]() |
1 | ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |