Muon-neutrino

Muon-neutrino
Samenstelling	Elementair deeltje
Generatie	Tweede
Interactiekrachten	Zwakke kernkracht en gravitatiekracht
Symbool	${\displaystyle \nu _{\mu }}$
Antideeltje	Muon-antineutrino (${\displaystyle {\bar {\nu }}_{\mu }}$)
Ontdekt	Leon Lederman, Melvin Schwartz en Jack Steinberger (1962)
Massa	< 0,17 MeV/c²
Elektrische lading	0 C
Spin	½

Een muon-neutrino of mu-neutrino (symbool ${\displaystyle \nu _{\mu }}$) is een neutrino dat optreedt als de isospin partner van het muon.

Het is een ongeladen lepton. Het is dus een elementair deeltje of meer algemeen een subatomair deeltje. Het muon-neutrino heeft een spin van een half en is dus een fermion. Het is elektrisch ongeladen, dus neutraal, vandaar de naam. Het muon-neutrino is van dezelfde generatie van materie als het muon. Het is nog niet zeker, of het muon-neutrino een massa bezit of niet, maar als het er een heeft, dan is ze kleiner dan 0,19 MeV.

Het muon-neutrino is een neef (2e generatie) van het elektron-neutrino (1e generatie) en het tau-neutrino (3e generatie). Net als de andere twee neutrino's heeft ook het muon-neutrino een antideeltje – het muon-antineutrino. Voor meer gegevens zie het standaardmodel van de deeltjesfysica.

Het muon-neutrino werd in 1962 ontdekt met een experiment bij het Alternating Gradient Synchrotron^[1] op Brookhaven National Laboratory in de Verenigde Staten. Voor de ontdekking van het muon-neutrino kregen de natuurkundigen Leon Lederman, Melvin Schwartz en Jack Steinberger in 1988 de Nobelprijs voor de natuurkunde.

• (en) Ontdekking van het muon-neutrino