Romain Van Eenoo

Uiterlijk naar zijbalk verplaatsen verbergen

Romain van Eenoo (Sint-Andries, 1 mei 1934 - Drongen, 21 oktober 2023) was een Belgisch hoogleraar en historicus.

Levensloop

Romain Van Eenoo was de derde van vier zonen van de aannemer in schrijnwerk Richard Van Eenoo en Martha Lievrouw.

Na lager onderwijs in de gemeenteschool van Sint-Andries, volgde Romain Van Eenoo de humaniora in het Sint-Lodewijkscollege (retorica 1953). Hij vatte de universitaire studies aan de Rijksuniversiteit Gent aan en promoveerde in 1957 tot licentiaat in de geschiedenis met de verhandeling Een bijdrage tot de geschiedenis der arbeidersbeweging te Brugge, 1864-1914. Hij werd wetenschappelijk medewerker bij het Interuniversitair Centrum voor Hedendaagse Geschiedenis en deed in 1958 zijn legerdienst, die hij beëindigde als reserve-luitenant bij de luchtdoelartillerie.

In 1960 werd hij assistent bij het Seminarie voor Nieuwste Geschiedenis, onder de leiding van professor Jan Dhondt. In 1968 promoveerde hij tot doctor in de Wijsbegeerte en Letteren, groep Geschiedenis, met een proefschrift over Partijvorming en politieke strekkingen bij de cijnskiezers te Brugge, 1830-1893 (in 1969 bekroond met de Provinciale prijs voor geschiedenis van West-Vlaanderen).

In 1968 werd hij eerst-aanwezend assistent, in 1969 werkleider bij het Seminarie voor Nieuwste Geschiedenis, in 1972 geassocieerd docent. Na het overlijden van professor Dhondt werd hij voorzitter van het Seminarie voor Nieuwste Geschiedenis, tot in 1985 alternerend met prof. Herman Balthazar.

In 1973 werd hij tot gewoon hoogleraar bevorderd. In 1986 werd hij enig directeur-diensthoofd van het seminarie, later omgedoopt tot vakgroep Nieuwste Geschiedenis. In 1990-1992 was hij decaan van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Van 1992 tot 1996 was hij lid van de Raad van Bestuur van de Rijksuniversiteit Gent en van de Beleidscommissie van de faculteit Letteren en Wijsbegeerte. Aan de universiteit werd hij emeritus in 1999.

Hij ontving de Galbertusprijs vanwege de Brugse Persbond.

Van Eenoo trouwde met Regine Marcoen (†1998) en ze kregen twee zonen.

Hoogleraar

Romain Van Eenoo werd docent en hoogleraar in de periode dat de universitaire expansie een ware explosie kende. Van een paar tientallen groeide het aantal studenten in de faculteit Wijsbegeerte en Letteren tot verschillende honderden per jaar. Dit betekende niet alleen dat cursussen gegeven moesten worden in grotere auditoria, maar ook dat de activiteiten exponentieel toenamen: seminaries met te volgen studies en geschriften, overhoringen en jaarlijkse examens.

De toegenomen activiteit drukte zich meer in het bijzonder uit in het aantal licentiaats- en doctoraatsproefschriften in de vakgroep geschiedenis waar Van Eenoo als begeleider en inspirator bij betrokken was. Over de duur van zijn professoraat was hij promotor van bijna 500 licentiaatsthesissen, met daarbij nog circa 40 doctoraatsthesissen.

Van Eenoo was een van de pioniers in het uitbreiden van het bronnenmateriaal voor de geschiedenis van de Nieuwste Tijden, meer bepaald bij het inventariseren en kritisch gebruiken van kranten en tijdschriften, die voordien als te versmaden bronnen werden beschouwd. Een groot aantal van door hem begeleide licentiaatsverhandelingen konden maar geschreven worden na het uitpluizen van het krantenarchief, in de eerste plaats van de universiteit zelf.

Gedurende 18 jaar was hij lid van de jury voor het staatsexamen voor de Belgische diplomatie.

Hij was ook gedurende meer dan een halve eeuw de man van de 'Belgische Bibliografie', door het voortouw te nemen en de coördinatie en redactie te doen van de Bibliografie van de Geschiedenis van België, die jaarlijks als een stevig volume verscheen in het Belgisch Tijdschrift voor Filologie en Geschiedenis. Sedert 1972 was hij er de directeur van.

Het volgen van de vakliteratuur resulteerde in het schrijven van talrijke boekbesprekingen.

Gedoceerde vakken

Tijdens zijn professoraat doceerde Romain Van Eenoo onder meer over volgende onderwerpen:

Engagement

Konden hoogleraren geschiedenis van verder afgelegen tijdvakken nog makkelijker uitsluitend universitair en erudiet werk presteren, dan werden hoogleraren met de nieuwste geschiedenis als onderwijsvak, veel vaker door de ruimere maatschappij, buiten de universiteit, gesolliciteerd. Van Eenoo was dan ook zeer gevraagd als spreker, inleider of debatleider op colloquia, congressen en seminaries, voor de opening van tentoonstellingen, voor het schrijven van een voorwoord of inleiding, voor het zitting nemen in talrijke jury's of examencommissies enz. Enkele voorbeelden:

Hij was ook betrokken bij talrijke activiteiten van blijvende aard. Te vermelden:

Publicaties

Romain van Eenoo heeft meegewerkt aan talrijke verzamelwerken:

Literatuur

Bibliografische informatie