In dit artikel gaan we in op het onderwerp Sino-Tibetaanse talen, dat de afgelopen tijd de aandacht van velen heeft getrokken. Sino-Tibetaanse talen is een onderwerp dat aanleiding heeft gegeven tot controverse en debat, en dat zowel binnen de academische gemeenschap als in de samenleving in het algemeen grote belangstelling heeft gewekt. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Sino-Tibetaanse talen, van de oorsprong en evolutie ervan tot de impact ervan op verschillende gebieden. Daarnaast zullen we de mogelijke implicaties en gevolgen analyseren die Sino-Tibetaanse talen in de toekomst kan hebben. Zonder twijfel is Sino-Tibetaanse talen een onderwerp dat diepgaande reflectie en analyse verdient, dus het is van cruciaal belang om ons begrip ervan te vergroten.
De Sino-Tibetaanse talen vormen een taalfamilie met ongeveer 250 talen. De taalfamilie is met betrekking tot het aantal sprekers in de wereld de op een na grootste groep, na de Indo-Europese taalfamilie. De Sino-Tibetaanse talen zijn over het algemeen tonaal.
De volgende talen en taalgroepen behoren volgens veel taalkundigen tot de Sino-Tibetaanse taalfamilie:
De Hmong-Mientalen worden soms tot deze taalfamilie gerekend, maar zijn misschien een aparte familie. Sommige linguïsten rekenen de Kra-Daitalen, waaronder het Thai, nog als een Sino-Tibetaanse talen, maar anderen delen ze bij de Austronesische talen in.
Hieronder volgt een lijst met landen waar Sino-Tibetaanse talen een autochtone taal zijn.