Het thema van Stephan Micus is er een dat al heel lang de aandacht van mensen trekt. Met zijn impact op verschillende aspecten van het leven is Stephan Micus het onderwerp geweest van studie, debat en discussie in verschillende contexten. Door de geschiedenis heen heeft Stephan Micus een cruciale rol gespeeld in de samenleving, cultuur en menselijke ontwikkeling. Naarmate we Stephan Micus blijven verkennen en beter begrijpen, wordt het belang van het op een alomvattende en doordachte manier aanpakken van dit onderwerp duidelijk. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven en benaderingen van Stephan Micus verkennen, met als doel ons begrip van dit onderwerp en de relevantie ervan in de wereld van vandaag te verdiepen.
Stephan Micus (Stuttgart, 19 januari 1953) is een uit Duitsland afkomstige multi-instrumentalist.
Micus was van jongs af aan geïnteresseerd in exotische plaatsen. Op zijn zestiende ondernam hij al een reis naar het toen nog sobere en betoverende Marokko; hij kwam in een geheel andere wereld terecht. Een paar jaar later was hij te vinden in India en raakte beïnvloed door Ravi Shankar. Om de Indiase muziek te doorgronden, verbleef hij er lange tijd en leerde zo de sitar bespelen. Daarna trok hij naar Japan, waar hij door de bevolking en muziek werd beïnvloed en geïnspireerd.
Micus werkt het liefst alleen en bespeelt verschillende exotische instrumenten, die laag na laag worden opgenomen. Ook als zijn muziek zang nodig heeft, zorgt hij daar meestal zelf voor, door ook die laag voor laag op te nemen. Het genre dat hij speelt is het best in te delen in wereldmuziek, als het daar al bij hoort, want hij laat zich niet beperken tot een enkel gebied. Zijn muziek leent zich uitstekend voor meditatie en vertoont enige overeenkomst met zen-muziek. Een basisopleiding muziek heeft hij niet; hij is het notenschrift niet machtig en laat alles via improvisatie en proberen aan de oppervlakte komen.
Om zich te onderscheiden van andere musici zingt hij vaak in zijn zelfontworpen taal. Zijn muziekalbums ademen alle dezelfde sfeer uit, doch het instrumentarium verschilt. Hij vindt zichzelf een soort Ark van Noach voor de elders inheemse muziek welke door de invloed van het Westen verloren lijkt te gaan. Hij gaat door het gebruik van plaatselijk instrumentarium in tegen de standaardisering van muziekinstrumenten.
Alle hieronder genoemde albums verschenen bij ECM Records, behalve waar aangegeven:
Micus is een van de weinige ECM-artiesten die zelf zijn albums produceert.