Wimbledon 1972 (mannendubbel)
In dit artikel gaan we dieper in op het onderwerp Wimbledon 1972 (mannendubbel), met als doel onze lezers een breed en gedetailleerd beeld van deze kwestie te geven. Met het verstrijken van de tijd is Wimbledon 1972 (mannendubbel) steeds relevanter geworden in de huidige samenleving, wat aanleiding gaf tot grote belangstelling en discussie onder experts en het grote publiek. Vanaf het begin tot nu heeft Wimbledon 1972 (mannendubbel) talloze tegenstrijdige meningen gegenereerd. Daarom zullen we ons in dit artikel concentreren op het analyseren en blootleggen van de verschillende perspectieven die rond dit onderwerp bestaan, om onze lezers een volledige en objectieve visie te bieden.
Op het toernooi van Wimbledon in 1972 speelden de mannen in het dubbelspel. De finale werd gespeeld op vrijdag 7 juli.
De Australische titelhouders Roy Emerson en Rod Laver, waren afwezig vanwege een boycot vanwege van hun bond de World Championship Tennis. [1]
Het Zuid-Afrikaanse duo Bob Hewitt en Frew McMillan won de titel door het als tweede geplaatste Amerikaanse koppel Stan Smith en Erik van Dillen in de finale te verslaan.
Zie Wimbledon 1972 voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Geplaatste spelers
| Nr. | Team | Resultaat | Uitgeschakeld door |
|---|---|---|---|
| 1. | .svg){kind=small} Bob Hewitt Frew McMillan |
winnaars | |
| 2. |  Stan Smith Erik van Dillen |
finale | Bob Hewitt Frew McMillan
|
| 3. |  Pierre Barthès.svg){kind=small} Andrés Gimeno |
derde ronde |  Patricio Cornejo Jaime Fillol
|
| 4. | Juan Gisbert Manuel Orantes |
kwartfinale |  John Cooper Neale Fraser
|
Prijzengeld
| Resultaat | Prijzengeld |
|---|---|
| winnaar | £ 1.000 |
| finale | £ 600 |
| halve finale | £ 200 |
| kwartfinale | £ 200 |
| derde ronde | £ 0 |
| tweede ronde | £ 0 |
| eerste ronde | £ 0 |
Toernooischema
| Legenda | |
|---|---|
| Q | Qualifier |
| WC | Deelname via wildcard |
| LL | Lucky Loser |
| r | Opgave / trok zich terug |
| w/o | Walk-over |
| Alt | Alternate |
| SE | Special Exempt |
| PR | Protected Ranking |
| d | Diskwalificatie |
Eindfase
| Halve finale | Finale | |||||||||||||||
| 1 | Bob Hewitt Frew McMillan
|
8 | 4 | 9 | 6 | |||||||||||
| John Cooper Neale Fraser
|
6 | 6 | 8 | 2 | ||||||||||||
| 1 | Bob Hewitt Frew McMillan
|
6 | 6 | 9 | ||||||||||||
| 2 | Stan Smith Erik van Dillen
|
2 | 2 | 7 | ||||||||||||
| Patricio Cornejo Jaime Fillol
|
7 | 1 | 4 | |||||||||||||
| 2 | Stan Smith Erik van Dillen
|
9 | 6 | 6 | ||||||||||||
Deel 1
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Deel 2
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Deel 3
Deel 4
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Externe links
- (en) Officiële website Wimbledon
- (en) Toernooischema Wimbledon
- (en) Alan Little & The All England Lawn Tennis Club (Championships) Limited, The Wimbledon Compendium 2022. Vision Sports Publishing Ltd. Gearchiveerd op 3 juli 2022. Geraadpleegd op 27 mei 2023.
- ↑ (en) Collins, Bud (2016). History of tennis, 3e ed. New Chapter Press, New York, "U.S. Championships – Tournament Results", p.160. ISBN 9781937559380.
· 
· 
.svg){kind=small}