Dit artikel gaat in op het onderwerp Zwarte Oogstelsel, dat de afgelopen jaren enorm aan relevantie heeft gewonnen vanwege de impact ervan op verschillende gebieden van de samenleving. Door de geschiedenis heen is Zwarte Oogstelsel het onderwerp geweest van talrijke studies en debatten, waardoor de belangstelling van academici, experts en het grote publiek steeds groter werd. Dit artikel probeert de meest relevante aspecten van Zwarte Oogstelsel diepgaand te analyseren, waarbij de meerdere dimensies ervan en de invloed ervan in verschillende contexten worden onderzocht. Op dezelfde manier zal het meest recente onderzoek met betrekking tot Zwarte Oogstelsel worden onderzocht, om een compleet en actueel beeld van het onderwerp te bieden. Door middel van een kritische en reflectieve benadering is het de bedoeling de lezer een verrijkend perspectief te bieden dat bijdraagt tot een beter begrip van var1 en de implicaties ervan in de hedendaagse samenleving.
Zwarte Oogstelsel | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Sterrenbeeld Hoofdhaar (Coma Berenices) | ||||
Type | Spiraalvormig sterrenstelsel (Sb) | |||
Messieraanduiding | M64 | |||
NGC | NGC 4826 | |||
Rechte klimming | 12u56,7m | |||
Declinatie (Epoche 2000) |
+21° 41' | |||
Magnitude | 8,5 | |||
Afstand | 19 miljoen lichtjaar | |||
Schijnbare afmeting | 9,3 X 5,4 boogminuten | |||
Roodverschuiving | 0,001341 | |||
Radiële snelheid | 402 km/s | |||
|
Het Zwarte Oogstelsel (Messier 64 / NGC 4826) is een spiraalvormig sterrenstelsel (Type Sb) in het sterrenbeeld Hoofdhaar (Coma Berenices). In 1779 ontdekte Edward Pigott (1753-1825) het sterrenstelsel als eerste en 12 dagen later werd het onafhankelijk van hem door Johann Elert Bode gezien. De Franse kometenjager Charles Messier nam het object als nummer 64 op in zijn lijst van komeetachtige objecten.
Het spiraalstelsel ligt op ongeveer 19 miljoen lichtjaar van de Aarde, althans, de schattingen lopen uiteen van 12 miljoen tot 25 miljoen lichtjaar. De ware diameter van Messier 64 bedraagt ongeveer 51.000 lichtjaar. Het meest opvallend aan dit stelsel is de prominente stofbaan die zelfs in kleinere amateur telescopen goed te zien is. William Herschel zag deze stofbaan als eerste in 1785 en gaf het object zijn bijnaam.
Uit de afstand en de schijnbare helderheid van het Zwarte Oogstelsel blijkt dat de absolute helderheid -20,3 magnitude bedraagt. Er zijn tot op heden geen supernovae in dit sterrenstelsel waargenomen.
Messier 64 is een sterrenstelsel waarin nog steeds vrij actieve stervorming plaatsvindt, waarvan de stofbaan getuigt. Een van de redenen voor deze activiteit is het feit dat het stelsel twee zones bevat die in tegenovergestelde richting rond de kern van Messier 64 roteren. De frictie die op de grens van deze twee zones ontstaat, is de oorzaak van de sterformatie die plaatsvindt.