Vandaag willen we het hebben over Bondspresident van Zwitserland. Het is een onderwerp dat ons allemaal interesseert, omdat Bondspresident van Zwitserland een grote impact heeft op ons leven. Door de geschiedenis heen is Bondspresident van Zwitserland het onderwerp geweest van studie, debat en controverse. Tegenwoordig is Bondspresident van Zwitserland nog steeds relevant en blijft het interesse wekken op verschillende gebieden. In dit artikel zullen we verschillende aspecten onderzoeken die verband houden met Bondspresident van Zwitserland, van de oorsprong ervan tot de invloed ervan op de hedendaagse samenleving. We hopen een interessant en verrijkend perspectief op Bondspresident van Zwitserland te bieden en bij te dragen aan het debat rond dit onderwerp.
President van de Zwitserse Confederatie | ||||
---|---|---|---|---|
Bundespräsident der Schweizerischen Eidgenossenschaft (de) Président de la Confédération suisse (fr) Presidente della Confederazione svizzera (it) President da la Confederaziun svizra (rm) | ||||
Periode: 1848 – heden | ||||
![]() | ||||
Karin Keller-Sutter, bondspresident in 2025.
| ||||
Kantoor | ||||
Residentie | Federaal Paleis, Bern | |||
Voordracht door | Bondsvergadering | |||
Ambtstermijn | 1 jaar | |||
Plaatsvervanger | vicebondspresident | |||
Geschiedenis | ||||
Eerste | Jonas Furrer | |||
Huidige | Karin Keller-Sutter | |||
Sinds | 1 januari 2025 | |||
Overig | ||||
Salaris | 445 163 CHF | |||
Website | admin.ch | |||
|
Politiek in Zwitserland | ||
---|---|---|
![]() | ||
Bondspresident (lijst) Bondsvergadering
Verkiezingen Bestuurlijke indeling Overheid • Bondsraad (lijst) |
De president van de Zwitserse Confederatie of bondspresident is in Zwitserland de vertegenwoordiger van de Bondsraad gedurende een ambtstermijn van één jaar, die telkens loopt van 1 januari tot 31 december. In 2025 is Karin Keller-Sutter bondspresident en Guy Parmelin vicebondspresident.
De bondspresident is de primus inter pares van de Bondsraad. Hij of zij zit de vergaderingen van de Bondsraad voor en vertegenwoordigt Zwitserland en de Bondsraad bij ceremoniële aangelegenheden, zoals bijvoorbeeld bij de ontvangst van de geloofsbrieven van buitenlandse ambassadeurs of bij de verwelkoming van buitenlandse staatshoofden die een bezoek brengen aan Zwitserland. De bondspresident kan echter niet worden beschouwd als het staatshoofd van Zwitserland. Die functie wordt immers door de gehele Bondsraad gezamenlijk waargenomen.
De bondspresident houdt driemaal per jaar een toespraak, namelijk op 1 januari ter gelegenheid van Nieuwjaar, op 9 mei ter gelegenheid van de dag van de zieken en op 1 augustus ter gelegenheid van de Zwitserse nationale feestdag.
De bondspresident en de vicebondspresident wordt in de maand december van ieder jaar door de Bondsvergadering verkozen onder de leden van de Bondsraad. De ambtstermijn van de bondspresident en vicebondspresident duurt één jaar en duurt van 1 januari tot 31 december van het jaar volgend op hun verkiezing. De bondspresident is na die termijn niet onmiddellijk herverkiesbaar, maar kan meermaals niet-opeenvolgend worden verkozen. De aanduiding van de bondspresident verloopt doorgaans volgens een roulatiesysteem: degene die het langst geen bondspresident is geweest, wordt eerst verkozen als vicebondspresident. De bondspresident is in de regel de persoon die het voorgaande jaar vicebondspresident is geweest.
De vicevoorzitter van de Bondsraad of vicebondspresident is de vervanger van de bondspresident. Hij of zij vervult de taken van de bondspresident indien die verhinderd is. Hoewel de bondspresident steeds door de Bondsvergadering moet worden gekozen, is het zeer uitzonderlijk dat de vicebondspresident in het jaar na zijn mandaat niet bondspresident wordt. In de feiten gebeurt dit enkel indien de vicebondspresident de Bondsraad verlaat tijdens of net na zijn of haar vicebondspresidentschap door overlijden, ontslag of niet-herverkiezing. Zo werd in 2003 vicebondspresident Ruth Metzler-Arnold niet herverkozen na de wijziging van de zogenaamde toverformule, waardoor zij in 2004 geen bondspresident werd. In 2010 nam vicebondspresident Moritz Leuenberger ontslag uit de Bondsraad op 31 oktober 2010, in de loop van zijn mandaat. In de resterende maanden van het jaar 2010 werd Micheline Calmy-Rey vicebondspresident. Zij werd dan bondspresident in 2011.