Derk Sauer

Het onderwerp van Derk Sauer is er een dat de laatste tijd de aandacht van veel mensen heeft getrokken. Of het nu vanwege zijn historische relevantie is of vanwege zijn impact op de huidige samenleving, Derk Sauer is het onderwerp geweest van discussie en debat in een breed scala van contexten. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten van Derk Sauer en de invloed ervan op verschillende gebieden onderzoeken, van politiek tot populaire cultuur. Door middel van gedetailleerde en inzichtelijke analyses proberen we licht te werpen op dit brede en belangrijke onderwerp, met als doel onze lezers een dieper en breder begrip van Derk Sauer te bieden.

Derk Sauer
Derk Sauer (DWDD, 2017)
Derk Sauer (DWDD, 2017)
Achtergrondinformatie
Naam Derk Erik Sauer
Geboren 31 oktober 1952
Geboorteplaats Amsterdam
Beroep journalist, uitgever
Functies
1973-1978 eindredacteur Twintig
1979-1989 (hoofd)redacteur Nieuwe Revu
1989-2005 uitgever Independent Media (Moscow Times, Playboy etc)
2005- uitgever (Nieuw Amsterdam, NRC-Handelsblad)
Portaal  Portaalicoon   Media

Derk Sauer (Amsterdam, 31 oktober 1952) is een Nederlandse journalist en uitgever.

Jeugd

Sauer deed in 1969 eindexamen aan de hbs aan het Casimir Lyceum in Amstelveen en werkte als scholier voor regisseur Gied Jaspars bij het VPRO-programma Morgen.[1] Als 14-jarige richtte hij de "Actiegroep voor de Wereldvrede" op en organiseerde hij een demonstratie in Amstelveen tegen de Russische inval in Tsjechoslowakije.[2] Na een korte periode als werknemer van de kauwgomfabriek Maple Leaf ging hij definitief de journalistiek in.

Loopbaan

Mr. Boukema, Derk Sauer en Pieter Storms (1989)

Sauer begon zijn journalistieke carrière bij de Tribune—het partijblad van destijds KEN (ml), nu SP, toen Koos van Zomeren daar hoofdredacteur was.[3]

In 1970 vertrok Sauer op 19-jarige leeftijd naar Noord-Ierland om verslag te doen van The Troubles voor onder andere VPRO-radio en de Groene Amsterdammer. In Belfast huurde hij een kamer bij de lokale commandant van de IRA in de New Lodge Road—een IRA bolwerk.[4]

Begin jaren zeventig werkte hij samen met journalist Fons Burger voor het maandblad Twintig van de VVDM. Vanaf 1975 schrijven Sauer en Burger als duo voor het weekblad Nieuwe Revu. Ook richten ze samen met Adriaan Monshouwer "Tilt Film" op en maken ze met Bob Visser het VPRO TV programma NEON. Voor BBC Panorama reizen ze van Hanoi naar Saigon, filmen ze in Koerdistan en bij de Rode Khmer in Cambodja en produceren ze de documentaire "Een Koninkrijk voor een Huis" over de krakersrellen tijden de inhuldiging van Koningin Beatrix.[5][6]

Van 1982 tot 1989 was Sauer hoofdredacteur van Nieuwe Revu.[7] Onder zijn leiding sluiten ook bekende journalisten, columnisten en striptekenaars Frits Barend, Henk van Dorp, Boudewijn Büch, Henk Spaan, Ischa Meijer, Karel Glastra van Loon, Gerrit de Jager en Erwin Olaf zich aan.

Eind 1989 vertrok Derk Sauer met zijn vrouw Ellen Verbeek en hun jonge zoon op uitnodiging van de VNU naar Moskou om een joint venture op te zetten met de Moskouse afdeling van de Russische journalistenbond. Doel is het eerste Russische glossy-tijdschrift "Moscow Magazine" te lanceren.[1] Zijn Russische collega’s bleken, aldus Sauer, geen journalisten maar KGB-agenten.[3] In 1992 trok VNU zich terug uit Rusland en besloten Sauer en zijn zakenpartner Annemarie van Gaal te blijven. Samen met de Novamedia groep richtten zij de uitgeverij Independent Media op.[8] In dat jaar begon de uitgave van het Engelstalige dagblad The Moscow Times. Aanvankelijk is de krant gratis, maar wanneer de krant overgaat naar betaalde abonnees, maken Sauer en van Gaal ondanks zijn populariteit nog steeds verlies.[1] Van Gaal sluit dan een joint venture met Hearst voor het uitgeven van de Cosmopolitan in het Russisch. Ellen Verbeek wordt mede-hoofdredactrice.[9] Er worden ook Russische versies van Playboy, FHM, Harper's Bazaar, Good Housekeeping, Esquire en Men's Health uitgegeven, waardoor Independent Media uitgroeide tot een internationaal multimediabedrijf en zelfs marktleider in Rusland.

In 1999 lanceerde Sauer in een joint venture met Financial Times en Wall Street Journal de zakenkrant Vedomosti.[1][10]

In 2005 verkocht Sauer zijn bedrijf aan de Finse uitgever Sanoma voor 142 miljoen.[11]

In april 2005 begon Sauer de uitgeverij Nieuw Amsterdam. In 2014 verkocht hij zijn aandeel van 50 procent aan de Novamedia Groep.[4]

In 2007 startte Sauer samen met Frits Barend, Ruud Hendriks en Pieter Storms "Het Gesprek"—een Tv-zender die uitsluitend uit het interviews en debatten bestaat.[12]

In januari 2010 kocht Sauer samen met de investeringsmaatschappij Egeria de titels NRC Handelsblad en nrc.next van PCM Uitgevers.[13] Vanwege Sauers bemoeienis met de inhoudelijke koers van de redactie zegde Birgit Donker haar functie als hoofdredacteur van NRC Handelsblad per 1 juli 2010 op. Sauer was ervan overtuigd dat dagbladen geen rol meer vervulden in het brengen van nieuwsfeiten, omdat andere media daarin sneller zijn, maar meer achtergrondinformatie moesten geven.[5][6] Sauer werd in 2014 door de hoofdaandeelhouder Egeria uit de raad van commissarissen gezet.[7]

Filmpje met Sauer bij DWDD
(mei 2013). Links Koos Postema

In 2012 wordt Sauer door liberale oligarch Mikhail Prokhorov gevraagd om leiding te geven bij zijn mediabedrijf RBK. Sauer creëert een nieuw team onder leiding van journalist Liza Osetinskaya—waarmee hij eerder al bij Vedomosti samenwerkte. De nieuwe koers van RBK trekt veel lezers, maar Het Kremlin voert de druk op bij eigenaar Prokhorov om in te grijpen. In 2015 treedt Sauer af als directeur van RBK wordt hij vicepresident van moederbedrijf Onexim.[14][15] Na de publicatie van de "Panama Papers" en Poetins rol daarin in RBK in 2016 vallen gemaskerde agenten kantoren van Prokhorov binnen en nemen stapels documenten mee.[16] In verschillende Russische media wordt vervolgens gemeld dat er naar Sauer een fraudeonderzoek gaande was. De fraude zou hebben plaatsgevonden tijdens een aandelentransactie in 2014.[17] Sauer deed het verhaal af als "lariekoek". Volgens hem zouden de Russische autoriteiten mogelijk niet blij zijn met de berichtgeving van zijn mediabedrijven. "Op het moment dat ze een bedrijf of persoon vervelend vinden, rakelen ze gewoon een of andere zaak op. Op deze manier zijn al duizenden ondernemers in de cel beland".[18]

Sauer kocht in 2017 The Moscow Times terug. Op dat moment besloot hij meteen ook om volledig over te stappen naar digitaal.[19] Hij verwachtte geen geld met het project te verdienen en zag het op de eerste plaats als een bijdrage aan de persvrijheid in Rusland.[9]

In 2020 start Sauer samen met journalisten van Vedomosti een nieuw Russisch business platform VTimes. VTimes wordt al in 2021 door de Russische autoriteiten bestempeld als "buitenlandse agent".[20]

In Maart 2022, een paar weken na de start van de Russische invasie in Oekraïne, wijkt Sauer samen met collega’s van uit naar Amsterdam. The Moscow Times krijgt onderdak bij DPG Media.[21] Al snel sluiten het onafhankelijke TV station TVRain (Dozhd) en journalisten van het online kanaal Meduza zich aan. Daarmee groeit Amsterdam uit tot een vrijhaven voor onafhankelijke Russische journalistiek.[22]

In januari 2025 start Sauer samen met de Russische muziek-journalist Artemy Troitsky en collega Jennifer Duin een muzieklabel voor bands en artiesten die niet langer in eigen land mogen optreden.[23]

Publicaties

  • Dido Michielsen: Moscow Times. Het Russische avontuur van Derk Sauer en Ellen Verbeek. Amsterdam, Uitgeverij Nieuw Amsterdam, 2013. ISBN 9789046814727
  • Derk Sauer: Typisch Russisch. Amsterdam, Uitg. Veen, 2001. ISBN 90-204-0456-3
  • Derk Sauer & Ellen Verbeek: Tussen Russen. Berichten uit het dagelijks leven te Moskou. Weert, M&P Document, 1992. ISBN 90-6590-585-5
  • Derk Sauer en Maurits Groen: Noord-Ierland, leven in verzet. Amsterdam, H-Blok/Armagh Komitee, 1983. Geen ISBN.
  • Derk Sauer et al.: Het leger en de VVDM. Utrecht, VVDM, 1978. Geen ISBN.

Persoonlijk

Sauer is getrouwd met de journaliste Ellen Verbeek en heeft drie kinderen. Hij is een achterneef van verzetsstrijder en Engelandvaarder Peter Tazelaar.[24] Zelf smokkelde Sauer wapens voor de IRA toen hij 19 jaar oud was.[25] Bij wijze van hobby, in een apart onderneminkje, exporteerde Sauer super-lichte wielen van koolstofweefsel ("carbon") voor sportfietsen naar het westen, gemaakt van materiaal uit de Russische ruimte-industrie.[10][26] Derk Sauer werd vanaf zijn zeventiende bijna twintig jaar gevolgd en afgeluisterd door de Binnenlandse Veiligheidsdienst.[3]