Dido's Lament

In dit artikel gaan we dieper in op Dido's Lament en alle aspecten eromheen. Vanaf de oorsprong tot de huidige staat, inclusief de implicaties ervan op verschillende gebieden, willen we een volledige en gedetailleerde visie op dit onderwerp bieden. We zullen de impact ervan op de samenleving, cultuur, politiek en economie onderzoeken, evenals de relevantie ervan in de internationale arena. Daarnaast zullen we bespreken hoe Dido's Lament in de loop van de tijd is geëvolueerd en hoe het ons leven vandaag de dag nog steeds beïnvloedt. Dit artikel probeert een alomvattend en verrijkend perspectief te bieden op Dido's Lament, met als doel een diepgaande reflectie te genereren over het belang ervan in de wereld van vandaag.

Dosso Dossi: Dido (ca. 1519)

Dido's Lament (Nederlands: Weeklacht van Dido), is een recitatief gevolgd door een aria van de Engelse componist Henry Purcell. Het stuk is het dramatisch hoogtepunt van diens opera Dido and Aeneas, waarvoor de Iers-Engelse toneelschrijver Nahum Tate het libretto schreef. De opera is gebaseerd op de Aeneis van Vergilius. Het recitatief wordt - naar de beginwoorden - ook wel Thy hand, Belinda genoemd, terwijl de aria ook wel - eveneens naar de beginwoorden - voorkomt onder de naam When I'm laid of When I'm laid in earth.

De aria geldt in de muziekwetenschap als een voorbeeld van een passacaglia, een mu­ziek­stuk dat be­staat uit een aantal contrapuntvariaties op een bas­so os­ti­na­to. Een arrangement voor blaaskapel wordt jaarlijks gespeeld door de verzamelde muziekkapellen van de Guards Division tijdens de parade bij de Cenotaph in Londen op Remembrance Day.

Plaats in de vertelling

De aria is een van de laatste onderdelen van de opera met als belangrijkste personages de Trojaanse held Aeneas en Dido, koningin van Carthago. Na zijn vlucht uit Troje belandt Aeneas in Carthago waar hij Dido ontmoet. Hij brengt met haar een nacht door. Daarna brengen tovenaressen hem de boodschap dat hij moet vertrekken om de stad Rome te stichten. Dit zou een opdracht zijn van Jupiter. Dido wil niet dat Aeneas haar verlaat, maar Aeneas wil gehoor geven aan een kennelijke oproep van de goden. Dido is hier zo verontwaardigd over dat ze Aeneas onmiddellijk wegstuurt. Dido brengt zichzelf vervolgens vanwege haar liefdesverdriet om het leven: ze stort zich op de door haar zuster Anna gebouwde brandstapel; even daarvoor zingt zij deze aria.

Tekst

recitatief

Thy hand, Belinda[1], darkness shades me,
On thy Bosom let me rest,
More I would, but Death invades me;
Death is now a Welcome Guest.

aria

When I am laid, am laid in Earth,
May my wrongs create
No trouble in thy Breast
Remember me, remember me, but ah! forget my fate.

vertaling

Uw hand, Belinda, duisternis omringt mij,
Geef mij aan uw boezem rust,
Ik wenste meer - reeds is de Dood dichtbij mij
En ik omarm dat Hij mij kust.


Als ik neerdaal, neerdaal in het graf,
Laten mijn slechte daden,
geen onrust geven in uw borst
Gedenk mij toch, maar ach! – vergeet mijn lot.