Exodermis
In dit artikel wordt het onderwerp Exodermis vanuit verschillende perspectieven behandeld, om er een alomvattend en compleet beeld van te geven. Langs deze lijnen zullen verschillende aspecten met betrekking tot Exodermis worden geanalyseerd, waarbij wordt ingegaan op de oorsprong, evolutie en huidige gevolgen ervan. Daarnaast zullen we proberen de lezer een dieper inzicht te geven in Exodermis, waarbij we de mogelijke implicaties ervan op verschillende gebieden onderzoeken. Op deze manier is het doel een debat rond Exodermis op gang te brengen en kritische reflectie over het belang en de relevantie ervan in de hedendaagse samenleving aan te moedigen.
De exodermis (samenstelling van Oudgrieks ἔξω, exō: buiten, en δέρμα, derma: huid) is het secundaire afsluitingsweefsel bij de plantenwortel. De exodermis wordt gevormd uit de hypodermis, verkurkt en vervangt de rhizodermis. De wortelharen hebben een beperkte levensduur en sterven samen met de cellen van de rhizodermis af, waarna de wortelvertakking begint. De exodermis kan een of meer cellagen dik zijn en soms aansluiten bij een sclerenchymlaag.
De exodermis kan lange tijd onverkurkte doorlaatcellen bevatten, die korter zijn dan de andere cellen, zoals bij blauwe lis.
De exodermis zorgt ervoor dat er geen waterverlies van de wortel optreedt en beschermt de plant tegen schadelijke micro-organismen.[1]
- ↑ Raven, Peter H., Ray F. Evert, Susan E. Eichhorn. (2005) Biology of Plants. 7th Edition. W.H. Freeman and Company Publishers
· 
· 