Galactose
Tegenwoordig is Galactose een zeer relevant en actueel onderwerp dat mensen van alle leeftijden en culturen aangaat. Steeds meer mensen zijn geïnteresseerd in het leren kennen van Galactose en het begrijpen van de impact ervan op de moderne samenleving. Vanwege het belang ervan is het van cruciaal belang om Galactose verder te bestuderen om de implicaties en mogelijke oplossingen ervan te begrijpen. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Galactose onderzoeken en hoe dit ons dagelijks leven beïnvloedt. Daarnaast bespreken we de mondiale implicaties en mogelijke maatregelen die kunnen worden genomen om deze uitdaging aan te pakken.
| Galactose | ||||
|---|---|---|---|---|
| Structuurformule en molecuulmodel | ||||
| ||||
| Algemeen | ||||
| Molecuulformule | C6H12O6 | |||
| Molmassa | 180,156 g/mol | |||
| CAS-nummer | 26566-61-0 | |||
| PubChem | 6036 | |||
| Wikidata | Q66589593 | |||
| Fysische eigenschappen | ||||
| Smeltpunt | 168 °C | |||
| Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar). | ||||
| ||||
Galactose is een rechtsdraaiende monosacharide (een soort koolhydraat) die behoort tot de aldohexosen. Het wordt gevormd door hydrolyse van melksuiker met verdunde zuren, bijvoorbeeld tijdens de spijsvertering. Het lijkt qua eigenschappen sterk op glucose. Galactose wordt in vrijwel alle bekende organismen (in de lever) snel omgezet in glucose, de primaire biologische brandstof.[1]
Galactose komt van nature voor in vetachtige stoffen van hersenweefsel en in zuivelproducten als onderdeel van lactose.
Galactose wordt ook gebruikt in een contrastmiddel voor echografisch onderzoek (merknaam: Levovist®), een stof die in het bloed geïnjecteerd wordt om sterkere ultrasone echo's te verkrijgen van hart en bloedvaten. Levovist bestaat uit granules die voor 99,9% uit galactose bestaan en voor 0,1% uit palmitinezuur.
Chronische blootstelling aan galactose leidt bij muizen, ratten en fruitvliegjes mogelijk tot versnelde veroudering of senescentie en wordt in wetenschappelijk onderzoek gebruikt als model voor de studie van senescentie.[2][3] Volgens ander onderzoek is na langdurige toediening van galactose geen versnelde veroudering waar te nemen.[4]
Zie ook
- ↑ Fridovich-Keil JL, Walter JH. The Online Metabolic and Molecular Bases of Inherited Disease, "Galactosemia". Geraadpleegd op 25 november 2018.
- ↑ Cui X, Zuo P, Zhang Q, Li X, Hu Y, Long J, Packer L, Liu J (2006). Chronic systemic D-galactose exposure induces memory loss, neurodegeneration, and oxidative damage in mice: protective effects of R-alpha-lipoic acid. J Neurosci Res. 84 (3): 647-54. PMID 16710848. DOI: 10.1002/jnr.20899.
- ↑ Samane Ghanbari, Mahsa Yonessi, Azadeh Mohammadirad, et al. (2012). Effects of IMOD™ and Angipars™ on mouse D-galactose-induced model of aging. DARU Journal of Pharmaceutical Sciences. DOI: 10.1186/2008-2231-20-68. Gearchiveerd van origineel op 23 september 2015.
- ↑ Kodeeswaran Parameshwaran, Michael H. Irwin, Kosta Steliou, and Carl A. Pinkert (2010). D-Galactose Effectiveness in Modeling Aging and Therapeutic Antioxidant Treatment in Mice. Rejuvenation Res. 13 (6): 729-735. PMC 3034100. DOI: 10.1089/rej.2010.1020.
· 
· 