In dit artikel duiken we in de fascinerende wereld van Henotheïsme. Door de geschiedenis heen heeft Henotheïsme een belangrijke rol gespeeld op verschillende gebieden, van wetenschap tot populaire cultuur. De impact ervan is zo diepgaand geweest dat het vandaag de dag nog steeds belangstelling en debat genereert. We zullen de oorsprong, evolutie en relevantie ervan in de hedendaagse samenleving onderzoeken, met als doel licht te werpen op het belang en de betekenis ervan. Door middel van gedetailleerde en rigoureuze analyse hopen we een alomvattend en verrijkend inzicht te bieden in Henotheïsme, waardoor onze lezers hun kennis en begrip van dit fascinerende onderwerp kunnen uitbreiden.
Henotheïsme is het geloof in en mogelijke verering van meerdere goden, waarbij een god een prominente rol vervult. De term werd geïntroduceerd door Max Müller en is afgeleid van de Griekse woorden henos, één, en theos, god. Het wordt ook kathenotheïsme, inclusief monotheïsme of monarchisch polytheïsme genoemd.
Net als het monolatrisme is het henotheïsme een kruising tussen monotheïsme en polytheïsme. Het verschilt echter van monolatrisme in zoverre dat monolatrisme het geloof in meerdere goden maar de verering van slechts één god is, terwijl het henotheïsme de verering van verscheidene goden kan omvatten. Het henotheïsme staat dus dichter bij het polytheïsme dan monolatrisme.
Terwijl de monotheïst stelt dat de eigen god of godin de enige zou zijn (er is geen andere god behalve deze god), stelt de henotheïst dat de eigen god de beste is (er is geen andere god zoals deze god). Henotheïstische religies worden dan ook veelal sterk gekenmerkt door een onderwerping aan de betreffende superieur geachte godheid.
Voorbeelden van henotheïsme in de klassieke Oudheid waren de cultus van de Egyptische god Serapis en de godin Isis en de Griekse goden Dionysos, Hermes en Helios in het Romeinse rijk.