Jodide
Het onderwerp Jodide is al lange tijd een interessant onderwerp en de verschillende dimensies en vertakkingen ervan hebben zowel academici, professionals als vakdeskundigen geïntrigeerd. Vanaf de historische oorsprong tot de moderne toepassingen heeft Jodide bewezen een voortdurend relevant en zeer belangrijk studiegebied te zijn in verschillende contexten. Naarmate de samenleving evolueert, blijft de belangstelling voor Jodide constant, wat het vermogen aantoont om zich aan te passen en relevant te blijven in een steeds veranderende wereld. In dit artikel zullen we de verschillende facetten van Jodide en de impact ervan op verschillende gebieden onderzoeken, met als doel een holistische kijk op dit fascinerende onderwerp te bieden.
_iodide.jpg)
Jodiden zijn chemische verbindingen waarin het element jodium zich formeel in een oxidatietoestand van -I bevindt.[1] Jodiden kunnen covalente verbindingen zijn, zoals waterstofjodide, of ionaire zouten zoals natriumjodide.
Ionaire jodiden
Ionaire jodiden (zouten van waterstofjodide) bestaan uit jodide-ionen (I−) en kationen van een ander element (meestal een metaal). De meeste ionaire jodiden zijn goed oplosbaar in water (bijvoorbeeld kaliumjodide en lithiumjodide), met uitzondering van zilverjodide en lood(II)jodide.
Testen op jodide-ionen kan gebeuren door toevoegen van lood(II)nitraat. Vorming van een helgeel neerslag van lood(II)jodide wijst op de aanwezigheid van jodide-ionen.
Di-jood lost beter op in een oplossing van jodide-ionen dan in water wegens de vorming van complexe tri-jodide-ionen :
- I−(aq) + I2(s) → I3−(aq)
Covalente jodiden
Covalente jodiden ontstaan door binding van een niet-metaal met jodium. Enkele voorbeelden :
- fosfortri-jodide
- boortri-jodide
- de schildklierhormonen T3 (tri-joodthyronine) en T4 (thyroxine)
- siliciumtetrajodide
Zie ook
- ↑ Greenwood, Norman N.; Earnshaw, A. (1997), Chemistry of the Elements (2nd ed.), Oxford: Butterworth-Heinemann, ISBN 0-7506-3365-4