Markgraafschap Toscane

In de wereld van vandaag is Markgraafschap Toscane een onderwerp dat steeds relevanter is geworden en een aandachtspunt is geworden voor een grote verscheidenheid aan mensen. Of we het nu hebben over de impact ervan op de samenleving, de relevantie ervan in de geschiedenis, het belang ervan vandaag de dag of welk ander gerelateerd aspect dan ook, Markgraafschap Toscane is een onderwerp dat voortdurend debat en discussie genereert. Vanaf het begin tot aan de invloed ervan op het heden is Markgraafschap Toscane een object van studie en interesse geweest voor academici, professionals en het grote publiek. In dit artikel zullen we de verschillende aspecten met betrekking tot Markgraafschap Toscane onderzoeken en proberen licht te werpen op dit onderwerp dat vandaag de dag zo relevant is.

Marca di Toscane/Tuscia
Land binnen het Heilige Roomse Rijk
Land binnen het Koninkrijk Italië
← Longobardische Rijk 774 – 12e eeuw Florentijnse Republiek →
Republiek Siena →
Republiek Pisa →
Republiek Lucca →
Kaart
Toscane in oranje, ca. 1000.
Toscane in oranje, ca. 1000.
Algemene gegevens
Hoofdstad Lucca
Talen Toscaans
Religie(s) Rooms-katholiek
Regering
Regeringsvorm markgraafschap
Staatshoofd markgraaf
Geschiedenis
- Karel de Grote verovert het Longobardische Rijk; degradatie van hertogdom tot graafschap 774
- Verheffing van graafschap tot markgraafschap 812
- Mathilde schenkt Toscane aan de Kerkelijke Staat 1114
- Uiteengevallen in kleine stadstaten 12e eeuw

Het markgraafschap Toscane, ook wel de mark Tuscië (Tuscia), was een vorstendom dat formeel gezien viel onder het middeleeuwse koninkrijk Italië (dat op zijn beurt formeel gezien onder het Frankische Rijk en later onder het Heilige Roomse Rijk viel), maar feitelijk een grote mate van zelfstandigheid kende. De hoofdstad was Lucca.

Ontstaan

Het vorstendom kwam voort uit het hertogdom Tuscië, dat een van de twintig hertogdommen was van het Longobardische Rijk. Toen de Frankische koning Karel de Grote de Longobarden onderwierp in 774, werd Tuscië gedegradeerd tot graafschap, maar in 812 werd het een markgraafschap, dat geleidelijk bekend zou komen te staan onder de naam Toscane. Dit vorstendom werd het machtigste van Italië, en de steun van de Toscaanse markgraven was essentieel voor iedere kandidaat voor het Italiaanse koningschap.

Uiteenvallen

Mathilde van Toscane maakte in 1114 in haar testament al haar bezittingen, waaronder Toscane, over aan de Kerkelijke Staat. De Rooms-Duitse keizer betwistte dit en sindsdien werd er oorlog gevoerd in Toscane tussen keizersgezinden (later Ghibellijnen) en pausgezinden (later Welfen). Het markgraafschap viel uiteen in stadstaten, zoals Florence, Siena, Pisa, Lucca, Arezzo en Pistoia. Tot het einde van de 12e eeuw werd de titel markgraaf van Toscane nog gevoerd, maar deze stelde niets meer voor. In 1185 herstelde keizer Frederik I Barbarossa, die Italië was binnengevallen, tijdelijk het markgraafschap Toscane, maar met de dood van zijn opvolger keizer Hendrik VI in 1197 herwonnen de stadstaten hun onafhankelijkheid voorgoed.

Zie ook