In dit artikel zullen we het onderwerp Plexus solaris vanuit verschillende perspectieven onderzoeken, waarbij we de impact ervan op de samenleving en de relevantie ervan vandaag analyseren. In de komende paar regels zullen we de evolutie ervan in de loop van de tijd onderzoeken, de implicaties ervan op verschillende gebieden en hoe het de manier heeft beïnvloed waarop we ons verhouden tot de wereld om ons heen. Plexus solaris is een onderwerp dat de interesse en nieuwsgierigheid van velen heeft gewekt, en naarmate we verder komen in dit artikel hopen we een dieper inzicht te geven in het belang en de betekenis ervan in onze huidige realiteit.
De plexus solaris of plexus coeliacus is een zenuwknoop, een complex netwerk van zenuwen in de buik, vlakbij waar de truncus coeliacus, bovenste mesenteriale slagader en nierslagaders vertakken vanaf de abdominale aorta. Hij bevindt zich achter de maag en de bursa omental, en voor de crura van het middenrif, ter hoogte van de eerste lendenwervel.
De plexus wordt gedeeltelijk gevormd door de grotere en kleinere ingewandszenuwen van beide zijden en vezels van de voorste en achterste vagale stammen.
De eigenlijke plexus solaris bestaat uit de ganglia coeliakie met een netwerk van onderling verbonden vezels. De aorticorenale ganglia worden vaak beschouwd als onderdeel van de coeliakie-ganglia en dus als onderdeel van de plexus.
De plexus coeliakie omvat een aantal kleinere plexussen:
Andere plexussen die zijn afgeleid van de plexus solaris:
De plexus solaris (plexus coeliacus) wordt in de volksmond vaak de zonnevlecht genoemd. Een klap op dit gebied kan ervoor zorgen dat het middenrif spasme krijgt, wat resulteert in ademhalingsmoeilijkheden. Het kan ook de plexus coeliacus zelf beïnvloeden met veel pijn als gevolg. De werking van de ingewanden kan verstoord worden door een slag op de solar plexus.
De gevolgen van stomp geweld op de plexus solaris verdwijnen normaal gesproken met rust en diep ademhalen.
Een solar-plexusblokkade door middel van fluoroscopisch geleide injectie wordt soms gebruikt om hardnekkige pijn van kanker[1] zoals alvleesklierkanker te behandelen. Zo'n blokkade kan worden uitgevoerd door specialisten op het gebied van pijnbestrijding en radiologen, onder geleide van CT-scan.