In de wereld van vandaag is Robin Linschoten een kwestie van groot belang en relevantie in de samenleving geworden. De impact ervan heeft zich uitgebreid tot alle aspecten van het leven, van politiek tot cultuur, technologie en economie. Met het verstrijken van de tijd is Robin Linschoten geëvolueerd en heeft het een nieuwe dimensie gekregen, waardoor de interesse en bezorgdheid is gewekt van professionals, experts en burgers in het algemeen. In dit artikel zullen we de impact van Robin Linschoten diepgaand onderzoeken en de invloed ervan op verschillende gebieden van ons dagelijks leven analyseren.
Robin Linschoten | ||||
---|---|---|---|---|
![]() | ||||
Linschoten (1983)
| ||||
Algemeen | ||||
Volledige naam | Robin Lorenz Oscar Linschoten | |||
Geboren | 17 oktober 1956 | |||
Partij | VVD | |||
Titulatuur | cand. | |||
Functies | ||||
1982-1994 | Lid Tweede Kamer | |||
1994-1996 | staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid | |||
|
Robin Lorenz Oscar Linschoten (Ugchelen, gemeente Apeldoorn, 17 oktober 1956) is een Nederlands voormalig politicus, bestuurder, voormalig kroonlid van de SER en managementconsultant.
Linschoten studeerde enkele jaren rechten aan de Vrije Universiteit Amsterdam, hij behaalde daar zijn bachelor/kandidaats maar rondde de master niet af. Tijdens zijn studie en daarna werkte hij in het bankwezen, ook was hij actief binnen de VVD. Na zijn werk bij de bank werd hij fractiemedewerker van de VVD. Hij behoorde in 1982 met onder meer Frank de Grave tot de jonge JOVD-talenten die toen toetraden tot de Tweede Kamerfractie. In de Kamer was hij een geducht debater in debatten over sociale zaken, financiën en ambtenarensalarissen. Hij nam regelmatig afstand van het CDA en werd in het eerste kabinet-Kok staatssecretaris Sociale Zaken onder toenmalig minister Ad Melkert. Tijdens zijn periode in de regering werd de Ziektewet geprivatiseerd en de Nabestaandenwet tot stand gebracht.
Linschoten trad af als staatssecretaris op 28 juni 1996 omdat hij onvoldoende vertrouwen kreeg van de Tweede Kamer in een debat over een rapport van de commissie-Van Zijl over het Ctsv (College van Toezicht Sociale Verzekeringen).[1] De Kamer hield Linschoten verantwoordelijk voor de bestuurlijke problemen bij dit College. Die problemen waren mede terug te voeren op de gevolgde - en als onvoldoende betitelde - selectieprocedure bij de benoeming van de collegeleden (respectievelijk Linschotens partijgenote E.J.J.E. van Leeuwen-Schut, de PvdA'er G.J.P. van Otterloo en de CDA'er M.J. van Rooijen). Ook verweet de Kamer Linschoten dat hij een rapport van het Ctsv over de afschaffing van de Ziektewet had vertraagd. Hierdoor was de Kamer ten tijde van het debat over deze wet onvolledig geïnformeerd. Als opvolger van Linschoten werd korte tijd later Frank de Grave benoemd.
Linschoten kwam begin september 2017 negatief in het nieuws door het bericht dat het Openbaar Ministerie (OM) een taakstraf van 200 uur en een voorwaardelijke celstraf van zes maanden eiste wegens belastingfraude met zijn BV's. Linschoten werd ervan verdacht jarenlang te weinig btw te hebben afgedragen. Linschoten rekende deze fout zijn boekhouder aan waar hij, volgens eigen zeggen, een gebrekkige controle op had. Het fraudebedrag werd geschat op 100.000 euro. Op 29 september 2017 werd Linschoten hiervoor veroordeeld tot vijf maanden celstraf, waarvan drie voorwaardelijk, met een proeftijd van twee jaar. De straf pakte zwaarder uit dan de eis van het OM, omdat de rechter oordeelde dat de gevraagde strafmaat geen recht zou doen aan de ernst van het vergrijp.[2][3] Linschoten ging in hoger beroep en vroeg bij de behandeling op 13 november 2019 vrijspraak. In dit hoger beroep wegens belastingontduiking werd vijf maanden gevangenisstraf geëist, waarvan drie voorwaardelijk. Die eis was dus gelijk aan de straf die de rechtbank Linschoten twee jaar eerder gaf. Het gerechtshof ging hier niet in mee en veroordeelde Linschoten tot een werkstraf van 100 uur.[4] De veroordeling hield in 2022 stand bij de Hoge Raad der Nederlanden; wel werd de straf verlicht tot 95 uur.[5]
Voorganger: Jacques Wallage |
Staatssecretaris van Sociale Zaken en Werkgelegenheid 1994-1996 |
Opvolger: Frank de Grave |