In het artikel van vandaag gaan we ons verdiepen in de fascinerende wereld van Spitssnavelgrondvink, en onderzoeken we de oorsprong, evolutie en relevantie ervan vandaag de dag. Spitssnavelgrondvink is al tientallen jaren een onderwerp van interesse en debat en trekt de aandacht van zowel academici, experts als enthousiastelingen. Terwijl we in deze analyse duiken, zullen we de verschillende aspecten onderzoeken waaruit Spitssnavelgrondvink bestaat, van de historische aspecten tot de impact ervan op de moderne samenleving. Door deze verkenning hopen we licht te werpen op de verschillende aspecten die Spitssnavelgrondvink tot een fascinerend en relevant onderwerp maken in de hedendaagse wereld.
Spitssnavelgrondvink IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2016) | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
![]() | |||||||||||||
Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
Soort | |||||||||||||
Geospiza difficilis Sharpe, 1888 | |||||||||||||
Afbeeldingen op ![]() | |||||||||||||
Spitssnavelgrondvink op ![]() | |||||||||||||
|
De spitssnavelgrondvink (Geospiza difficilis) is een van de zogenaamde darwinvinken, zangvogels uit de grote Amerikaanse familie Thraupidae (tangaren). De darwinvinken komen als endemische soorten alleen voor op de Galapagoseilanden.
De vogel is 11 tot 12 cm lang. De spitssnavelgrondvink is net als de andere grondvinken donker gekleurd, vrouwtjes en jonge mannetjes met meer grijsbruin en vlekken. De soort heeft een relatief kleine snavel.[2]
De spitssnavelgrondvink komt alleen voor op de eilanden Fernandina, Santiago, Pinta en kleinere eilanden in het midden en westen van de eilandengroep. Op deze eilanden broedt deze grondvink in de meer vochtige hogere delen van het eiland en daalt daarna af naar de lagere, droger delen. De soort telt twee ondersoorten:[3]
De spitssnavelgrondvink heeft een klein verspreidingsgebied maar de kans op uitsterven is zeer gering. De grootte van de populatie is niet gekwantificeerd. De vogel is vrij algemeen en men veronderstelt dat de soort in aantal stabiel is. Om deze redenen staat de soort als niet bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN..[1]