Legatus pro praetore
In dit artikel gaan we Legatus pro praetore in detail analyseren, een onderwerp dat aanleiding heeft gegeven tot een groot debat in de hedendaagse samenleving. Legatus pro praetore is een onderwerp van groot belang, omdat het een breed spectrum van de bevolking raakt en gevolgen heeft voor verschillende aspecten van het dagelijks leven. In dit artikel zullen we verschillende perspectieven op Legatus pro praetore verkennen, met als doel licht te werpen op de implicaties ervan en diepgaande reflectie te genereren. Van de oorsprong tot de mogelijke oplossingen, inclusief de gevolgen ervan op de korte en lange termijn, is Legatus pro praetore een onderwerp dat het verdient om met ernst en nauwkeurigheid te worden aangepakt. Daarom is het van cruciaal belang om je in de analyse ervan te verdiepen.
Een legatus pro praetore (ook wel legatus proconsularis genoemd) was in het Imperium Romanum een magistraat, die was aangesteld door de princeps als assistent van een proconsul (ex-consul) die een senatoriale provincia bestuurde. Er stonden drie legati pro praetore onder zo'n proconsul en zodoende had de princeps toch een zekere controle over de senatoriale provinciae.
Bibliografie
- C. de Koninck, art. Legatus proconsulis, in C. de Koninck, Beknopte encyclopedie van het Romeinse recht, Antwerpen - Apeldoorn, 2000, p. 292.
- P. Kehne, art. Legatus, in NP7 (1999), klm. 5-6.
- B.E. Thomasson, Legatus. Beitrage zur romischen Verwaltungsgeschichte, Stockholm, 1991, pp. 55ff.
- L. Schmitz, art. Legatus, in W. Smith, A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, Londen, 1875, pp. 677‑679.