Oektsien

Tegenwoordig is Oektsien een onderwerp dat in verschillende delen van de samenleving aan relevantie heeft gewonnen. De impact ervan strekt zich uit van de persoonlijke tot de professionele sfeer, waardoor discussies en reflecties ontstaan ​​over de invloed ervan op ons leven. Vanaf het begin tot aan de huidige evolutie is Oektsien het voorwerp van interesse en studie geweest, wat experts en fans motiveerde om zich in de vele facetten ervan te verdiepen. In dit artikel zullen we de verschillende perspectieven en aspecten met betrekking tot Oektsien onderzoeken, waarbij we het belang en de implicaties ervan in de wereld van vandaag analyseren.

Oektsien (Hebreeuws: עוקצים, letterlijk stelen, d.i. stelen van vruchten) is het twaalfde en laatste traktaat (masechet) van de Orde Tohorot (Seder Tohorot) van de Misjna. Het is tevens het laatste traktaat van de Misjna. Het traktaat behandelt bijzonderheden over het geheel of gedeeltelijk onrein (toema) worden van spijzen en vruchten en de onreinheid van vruchtenstelen.[1]

Het traktaat Oektsien telt 3 hoofdstukken en is daarmee het kleinste traktaat van de Orde Tohorot. In de Jeruzalemse en Babylonische Talmoed kent het traktaat geen Gemara (rabbijns commentaar op de Misjna).

Literatuur

  • Dr. Herbert Danby: The Mishnah. Translated from the Hebrew with introduction and brief explanatory notes, Oxford University Press, 19648e druk, p. 785-789.

Zie ook

  • (en) Mas. Uktzim - halakhah.com