Keizer Karel VI

In het volgende artikel wordt het onderwerp Keizer Karel VI vanuit verschillende perspectieven behandeld, met als doel een compleet en gedetailleerd beeld van dit onderwerp te geven. Fundamentele aspecten zullen worden geanalyseerd, verschillende meningen zullen worden onderzocht en specifieke gevallen zullen worden gepresenteerd die het belang en de relevantie van Keizer Karel VI vandaag de dag illustreren. Op dezelfde manier zullen relevante gegevens en bijgewerkte statistieken worden gepresenteerd en zal dieper worden ingegaan op de impact die Keizer Karel VI heeft gehad op verschillende gebieden van de samenleving. Met dit artikel willen we de lezer solide en actuele kennis over Keizer Karel VI bieden, zodat hij dit onderwerp grondig kan begrijpen en er zijn eigen mening over kan vormen.

Karel VI
Staatsieportret van keizer Karel VI door Johann Gottfried Auerbach, 1735.
Staatsieportret van keizer Karel VI door Johann Gottfried Auerbach, 1735.
Rooms-Duits koning en keizer
Regeerperiode 1711 - 1740
Verkiezing
Kroning 		12 oktober 1711 in Frankfurt
22 december 1711 in de Dom van Frankfurt
Voorganger Jozef I
Opvolger Karel VII Albrecht
Koning van Hongarije, koning van Bohemen en regerend aartshertog van Oostenrijk
Regeerperiode 1711 - 1740
Kroning 22 mei 1712 in de Sint-Maartensdom, Presburg
5 juni 1722 in de Sint-Vituskathedraal, Praag
Voorganger Jozef I
Opvolger Maria Theresia
Koning van Sardinië
Regeerperiode 1713 - 1720
Voorganger Filips V van Spanje
Opvolger Victor Amadeus II
Koning van Napels
Regeerperiode 1713 - 1735
Voorganger Filips V van Spanje
Opvolger Karel VII
Koning van Sicilië
Regeerperiode 1720 - 1735
Voorganger Victor Amadeus II
Opvolger Karel VII
Huis Habsburg
Vader Leopold I
Moeder Eleonora van Palts-Neuburg
Geboren 1 oktober 1685
Wenen, Oostenrijk
Gestorven 20 februari 1740
Wenen, Oostenrijk
Begraven Kapuzinergruft, Wenen
Echtgenote Elisabeth Christine van Brunswijk-Wolfenbüttel
Religie Rooms-katholiek
Handtekening
Wapenschild
Groot wapen als Heilig Rooms keizer

Karel VI (Wenen, 1 oktober 1685 – aldaar, 20 oktober 1740) was de jongste zoon van keizer Leopold I. In 1711 volgde hij zijn oudere broer, Jozef I, op als Rooms-Duitse keizer (Karel VI), als koning van Bohemen (Karel II), als koning van Hongarije en Kroatië (Karel III) en als aartshertog van Oostenrijk.

In 1700 had hij al aanspraak gemaakt op de Spaanse troon (én bijhorende gebieden) na de dood van koning (én familielid) Karel II van Spanje, waardoor de Spaanse tak van het Huis Habsburg uitstierf. De daarop volgende successieoorlog leidde niet tot het verwerven van de Spaanse bezittingen.

Door de bilaterale verdragen van de Vrede van Utrecht (1713) verkreeg Karel VI wel de Zuidelijke Nederlanden (sindsdien de Oostenrijkse Nederlanden genoemd), het hertogdom Milaan, Napels en Sardinië (dat in 1720 geruild werd voor Sicilië).

Met het schrijnend tekort aan mannelijke erfgenamen in de Oostenrijks-Habsburgse monarchie voor ogen, stelde Karel VI al in 1713 de Pragmatieke Sanctie in, een edict waarbij de onbetwistbare ondeelbaarheid van het Habsburgse patrimonium voorrang kreeg op de Salische Wet qua troonsopvolging, waardoor dus ook zijn vrouwelijke nakomelingen als erfgenamen konden optreden.

De keizer gaf hierin de voorkeur aan zijn eigen dochters in plaats van de dochters van zijn oudere broer en voorganger, Jozef I, voor de opvolging. Zo negeerde hij wel het decreet Pactum Mutuae Successionis dat hij had ondertekend tijdens de heerschappij van zijn vader, Leopold I.

Karel wilde hiervoor de goedkeuring krijgen van de andere Europese grootmachten. Deze eisten harde voorwaarden, onder meer dat Oostenrijk zijn overzeese handelscompagnie zou ontbinden. In het totaal erkenden Groot-Brittannië, Frankrijk, Saksen, Polen, de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden, Spanje, Venetië, de Kerkelijke Staat, Pruisen, Rusland, Denemarken, Sardinië, Beieren en de Rijksdag van het Heilige Roomse Rijk deze Pragmatieke Sanctie. Later, na Karels dood, kwamen echter Frankrijk, Spanje, Saksen, Polen, Beieren en Pruisen terug op die erkenning.

Karel VI stierf in 1740 en de opvolging door zijn dochter Maria Theresia leidde mede daardoor tot de Oostenrijkse Successieoorlog die pas acht jaar later tot een aanvaardbare regeling zou leiden.

Ornament op het graf van Karel VI in de Kapuzinergruft, een doodshoofd met de keizerskroon

Huwelijk en kinderen

Karel huwde in 1708 met Elisabeth Christine van Brunswijk-Wolfenbüttel (1691-1750), de oudste dochter van Lodewijk Rudolf van Brunswijk-Wolfenbüttel en Christine Luise von Öttingen.
Ze kregen vier kinderen:

Kwartierstaat (voorouders)


Keizer Ferdinand II
(1578-1637)
Maria Anna van Beieren
(1574-1616)
 
Filips III
(1578-1621)
Margaretha van Oostenrijk
(1584-1611)
 
Wolfgang Willem van Palts-Neuburg
(1578-1653)
Magdalena van Beieren
(1587-1628)
 
George II van Hessen-Darmstadt
(1605-1661)
Sophia Eleonora van Saksen
(1609-1671)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Keizer Ferdinand III
(1608-1657)
 
 
 
Maria Anna van Oostenrijk
(1606-1646)
 
 
 
 
 
Filips Willem van de Palts
(1615-1690)
 
 
 
Elisabeth Amalia van Hessen-Darmstadt
(1635-1709)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Leopold I van Oostenrijk
(1640-1705)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Eleonora van Palts-Neuburg
(1655-1720)
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Jozef I van Oostenrijk
(1678-1711)
 
Maria Elisabeth van Oostenrijk
(1680-1741)
 
Maria Anna van Oostenrijk
(1683-1754)
 
Maria Theresa van Oostenrijk
(1684-1696)
 
Karel VI van Oostenrijk
(1685-1740)
 
Maria Magdalena van Oostenrijk
(1689-1743)
 
1 jong overleden
zoon en drie jong
overleden dochters

Zie ook

Zie de categorie Charles VI, Holy Roman Emperor van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.